Анатолій Балуценка
14 ТАНЕЦ
Гукi музыкi пачую
I пайду на танец я.
Мо, знайду, нарэшце, тую,
Доля будзе што мая?
Спадабалася дзяўчына,
Вочы сорамна ёй ўзняць,
Сэрца кажа мне няспынна:
Запрасi патанцаваць!
За руку яна ўзялася,
Я за стан стаў абдымаць,
I пяшчота палiлася,
Не магу яе ўтрымаць.
Танец нас па зале кружыць,
Я саромлюся сказаць:
«Падабаешся мне дужа,
Аж хачу пацалаваць!»
Сэрца побач з сэрцам б'ецца,
Нам зусiм не трэба слоў,
Бо абодвум так здаецца:
Пачынаецца любоў.
Разам мне прыемна з ёю,
Запрашаць жадаю зноў,
Будзе любаю маёю,
Бо пачалася любоў!
2.10.1992
198 ПЕРШАЕ
КАХАННЕ
Душа не ведала трывогi,
Быў дзiўны i цудоўны час,
Жыцця спакойныя дарогi
Хвалюючымi сталi ўраз.
Вясна прыйшла ў душу адразу,
Мiнула лютая зiма,
Знайшоў майго жыцця украсу,
Цяпер спакою больш няма.
Аб iм чуў шмат бесперастанна,
Але кахання сам не меў,
Яно спаткала нечакана,
Як быццам цяжка захварэў.
I навакольны свет змянiўся,
Душа ад радасцi пяе,
У невядомасць крок адбыўся,
Каханне сiлу надае.
Каханне – радасць i трывога,
Каб адчувалась плынь жыцця,
Няма найлепшага нiчога,
Святло iдзе ад пачуцця.
Яшчэ наперадзе прызнанне,
Шчаслiвы час i час пакут,
Цвiце ў маёй душы каханне,
У неба ўзносiць вабны цуд!
1.10.1993
287 ЧАРОЎНЫ
ЭТАЛОН
Я першае каханне ўспамiнаю
I грукат сэрца палкага майго,
Гадоў прамчалась шмат, але не знаю,
Чаму не адгукнулась на яго?
Каханне платанiчнае заўсёды
Ў душы пакiне незабыўны знак,
Не прынясе яно нiколi шкоды,
Ды адчуваць навучыць небарак.
Бо сэрцу нельга аддаваць загады,
Каго патрэбна любай выбiраць,
I хiбы могуць быць таму, i вады,
Ды сэрцу далей хочацца кахаць.
Яно ад асалоды замiрала,
Бягуць нястрымна хуткiя гады,
Ды ўспамiнаць душа не перастала,
Бо засталiся добрыя сляды.
Цудоўна па сабе пакiнуць памяць,
Каб на мiнулым не парос палын,
Прыемна, калi след не згубiць замець,
Цудоўны застанецца успамiн.
I будзе месца першаму каханню,
Яно – цудоўны эталон ў жыццi,
Складаю ўдзячнасць вабнаму выбранню,
Бо з iм прыемна па жыццю iсцi.
16.11.1993
290 ЗАЎЖДЫ
КАХАЦЬ
Калi ў душы спакой – ўсе днi, як святы,
Ды з часам уварвецца бура ў кроў,
I настрой стане ўзнёслы i зухваты,
Адчуе сэрца першую любоў.
Але адразу з'явяцца праблемы,
Яны нямала будуць замiнаць,
Нiхто яшчэ не ўнiкнуў звыклай схемы:
З юнацтва i да старасцi кахаць.
Каханне – не дзiвацкая прыгода,
Краса – магнiт чароўны для вачэй,
Стварыла так вялiкая прырода,
Што пакахаць ўсiм хочацца хутчэй.
Каханне душы ўзнёслыя знаходзiць,
Бо без кахання бессэнсоўна жыць,
Хаця каханне часам моцна шкодзiць,
Ды кожны iм бясконца даражыць.
Каханне – жыватворная крынiца,
Што здатна прагу сэрца спаталяць,
З яе каб шчасця ўдосталь мог напiцца,
Цуд дзiўны трэба пiльна зберагаць.
Калi крынiца шчодра б'е заўсёды,
Душу натхненнем можа напаўняць,
Замiнкаю не стануць перашкоды,
Каб ўсё жыццё з пяшчотаю кахаць.
19.11.1993
447 ПЕРШАЕ
КАХАННЕ
Як кiну на цябе я позiрк свой,
Адразу радасць ў сэрцы адчуваю,
Прыемна вельмi бачыцца з табой,
Напэўна, за красу цябе кахаю.
Мне хочацца з табою размаўляць,
На локан залаты глядзець на скронi,
I з хваляваннем за руку трымаць,
Калi твая далонь ў маёй далонi.
Цудоўна дзiўны золак сустракаць,
Глядзець, як зоркi гаснуць у сусвеце,
Чароўна вельмi ў першы раз кахаць,
Ты для мяне – адзiная на свеце.
Вялiкi цуд каханую знайсцi,
Каханне людзям дадзена спрадвеку,
Каб шчасце адчувалася ў жыццi,
Яно прыходзiць ў сэрца чалавеку.
I мора шчасця да мяне прыйшло,
Душу пяшчота мне перапаўняе,
Ў грудзях – як быццам сонейка ўзышло,
Кахаю я, яна мяне кахае.
Каханне крылы моцныя дало,
Жыццё каханым будзе усмiхацца,
Каб першае каханне не прайшло,
Цудоўна у юнацтве закахацца!
14.12.1994
471 ПРЫЕМНЫ
ЎСПАМIН
Iмчыцца час, i вельмi мне цiкава,
З табой што адбылося праз гады:
Жыццё к табе адносiлась ласкава
Цi перанесцi шмат прыйшлось бяды?
Цябе самааддана пакахала,
I ўспамiнаю свой iмпэт заўжды,
Табе б я лiст пяшчотны напiсала,
Не ведаю зусiм, паслаць куды.
А час юнацтва успамiнам вабiць,
Бо радасна было на свеце жыць!
Мiнулае прыгадваць позна, мабыць,
Ды любым сэрцу варта даражыць.
Таму бяжыць бясконцы цуд ўспамiнаў,
Гады ляцяць, ды думка не мiне,
Каб вiртуальны цуд мяне пакiнуў,
Не будзе ў чым спакой знаходзiць мне.
Было ў юнацтве вабным мiлаванне,
I буду ўспамiнаць яго павек,
Бо не прыйшло больш да мяне каханне,
Далей ты мой каханы чалавек.
Дае каханне мужнасць мне i сiлы,
Жыццёвы шлях ўжо да канца бяжыць,
Кахаць цябе я буду да магiлы,
Бо без кахання немажлiва жыць.
21.12.1994
506 ЮНАЦКАЕ
КАХАННЕ
Як выйсцi на спатканне адвячоркам,
Агонь кахання полымем гарыць,
Прыемна паглядзець у вочы зоркам
I аб каханнi з любай гаварыць.
Цудоўна прадугледзела прырода,
Што сэрца здатна палка пакахаць,
Каханню не замiнка перашкода,
Бо радасна каханых сустракаць.
Што ў свеце лепш юнацкага кахання?
Яно вядзе на незвычайны шлях,
Бо радасна ад першага прызнання,
I сэрца б'ецца, аж гудзе ў вушах.
Цудоўна за руку каханай ўзяцца,
Праз рукi пабяжыць кахання ток,
I хочацца бясконца цалавацца,
Ды не ўдаецца хоць адзiн разок.
З каханай быць жадаю болей разам,
А зоркi ў ясным небе зiхацяць,
Шчаслiвы не глядзiць зусiм за часам,
Каханую нялёгка адпускаць.
Прайшло юнацтва, толькi успамiны
Адведваюць у сталыя гады,
Юнацкаму каханню мы павiнны
За цуд дзiвосны дзякаваць заўжды!
5.01.1995
600 ДЗЯВОЧАЕ
КАХАННЕ
Зразумець не магу, што здарылась са мной,
Адчуваю, што стала другою,
Я нiколi раней не бывала такой,
Ды змянiлась з сустрэчы з табою.
Стала радасным светлым чароўным жыццё,
Першы раз прыйшло ў сэрца каханне,
Быццам крылы дало мне цяпер пачуццё,
Я чакаю з надзеяй прызнання.
Ззяе сонца цудоўна ў душы цэлы час,
Я жадаю, каб ты закахаўся,
I каханне ўзаемнае зблiзiла нас,
Каб кахання майго не цураўся.
I пачуццi цяпер б'юць ў душы цераз край,
Бо пяшчотнай яна надта стала,
Каб мне шчасце спаткаць, ты мяне пакахай,
Бо адной пакахаць – вельмi мала.
Першы раз цуд адчуць i пяшчотна кахаць!
Стрымаць буру ў грудзях няма сiлы,
Ў думках страсна жадаю цябе абдымаць,
Губы шэпчуць бясконца: «Мой мiлы!»
Пакахала, вакол свет змянiўся ураз,
Як жыла я раней без кахання!
Ды набыла душа адну з лепшых украс,
I чакаю цяпер мiлавання.
6.03.1995
810 МАРА I
ЯВА
Я малаваў каханую у марах,
Пара мая, нарэшце, надышла,
I апынуўся у дзявочых чарах,
Наяве мара да мяне прыйшла.
Каханне ўраз мяне запаланiла,
Сапраўднасцi i мар не параўнаць,
Агонь ў душы каханне запалiла,
Не мог агню я ў марах уяўляць.
Прыйшло каханне, замянiла мару,
Такога шчасця нават не чакаў,
Не ведаў я любоўнага пажару,
Бо першы раз пяшчотна пакахаў.
Каханне мне душу узварушыла,
Нiчым не загасiць яго агню,
I крылы душа моцныя набыла,
Каб узлятаць ад шчасця ўвышыню.
Жадаю мець каханне назаўсёды,
Наяве ў неба хочацца лятаць,
Каханню не замiнка перашкоды,
Калi пяшчотна любую кахаць.
Хачу, мацнелi каб кахання крылы,
I каб каханне яваю было,
Ў палёце парным нам хапала сiлы,
Нiколi каб каханне не прайшло.
15.05.1995
893 РЫСЫ
ПАЧУЦЦЯЎ
Бяжыць час шпарка, быццам цягнiк скоры,
А, можа, ён праносiцца хутчэй?
Не бачу я цябе ўжо год каторы,
Ды помню мiлату тваiх вачэй.
Прыцягвалi мяне магнiтам вочы,
Што ў свеце быць магло яшчэ мiлей?
Глядзець у iх быў з радасцю ахвочы,
Яны – як бездань цi яшчэ глыбей.
Ды час iдзе, i памяць абнаўляе,
Што стала збераглося праз гады,
Але яна без жалю ачышчае
Ад любых сэрцу рысак назаўжды.
Прайшло жыццё, ды першае каханне
Не знiкла, прытулiлась на мяжы,
Амаль праз паўстагоддзя адчуванне
Былых страсцей прыемна для душы.
Бо першае для сэрца вельмi мiла
I пакiдае яркае святло,
У першым загадковая ёсць сiла,
Яно не ператворыцца у тло.
Амаль што знiклi з памяцi абрысы,
Iмчацца хутка шпаркiя гады,
Але пачуццяў не знiкаюць рысы,
Яны жывуць у памяцi заўжды.
22.06.1995
927 ЗОРНАЕ
ПАЧУЦЦЕ
Калi душу каханне разрывае,
Яе парывы воляй не стрымаць,
Калi каханы i не прымячае,
Нялёгка боль кахання адчуваць.
Амаль заўсёды толькi так бывае,
Чаму складаны у кахання шлях?
Чаму душа каханых выбiрае,
Каб смутак быў у згаснуўшых вачах?
Чаму ў каханнi зоркi ззяннем вабяць?
Не трэба iншых, зоркi дай адны!
Але на ўсiх не хопiць зорак, мабыць,
Бо амаль кожны чалавек зямны.
Ды боль жыве ад першага кахання,
У кожнага яе след у душы,
Не хоча розум слухаць адчування,
Не перайсцi даступнай каб мяжы.
На шчасце, ўсё ў жыццi заўжды мiнае,
Паўторна калi прыйдзецца кахаць,
Адмоўны вопыт хiбы не шукае,
Душа зноў зорку хоча выбiраць.
Каханне толькi зорнае бывае,
Iнакш яно не можа iснаваць,
Магутна крылы шчася распраўляе,
Каб мець магчымасць к зоркам далятаць.
12.07.1997
1101 ШТО БУДЗЕ?
Душу трывожыць першае спатканне,
Цудоўны, ды нялёгкi важны крок,
Прыйшло юнацтва, разам з iм каханне,
I трэба першы браць яго урок.
Ў душы i хваляванне, i турбота,
Шпаргалкi немагчыма напiсаць,
Пакажа што кантрольная работа?
Рашэнне як прыдатнае шукаць?
Багата дысцiплiн мы вывучалi,
Але адказ у iх шукаць дарма,
Нi кроплi пра каханне не сказалi,
Нiякiх ведаў ўвогуле няма.
Бо пра жыццё мы кнiгi не чыталi,
Ўсе пачынаюць з чыстага лiста,
Адразу непiсьменнымi ўраз сталi,
Таму чакае на шляху бяда.
Iду я ў рэчку, вельмi ў ёй глыбока,
Што будзе: мёду смак або палын,
Плынь моцная цi гразкая затока,
Цi рэчаiснасць, цi аб ёй ўспамiн?
26.09.1995
1273 ШТО РАБIЦЬ?
Я на цябе з пяшчотаю гляджу,
Глядзець гатовы ў любы твар бясконца,
Ўдыхнула ты каханне мне ў душу,
Ты для мяне цяпер другое сонца.
Табе я пра каханне не скажу,
Каханне ўпершыню мяне спаткала,
Я часта i сумую, i тужу,
Хачу, каб i мяне ты пакахала.
Пачуцце незнаёмае прыйшло,
I свет вакол цяпер такi прыгожы,
Хачу, каб водгук у цябе знайшло,
Прайсцi усё жыццё мы разам можам.
Бясконца я хачу з табою быць,
Каханне ты маё не памячаеш,
Мая душа, як вогнiшча гарыць.
Мо i мяне ты хутка пакахаеш?
Не ведаю я нават што рабiць?
Ў душу прыйшло мне першае каханне,
Напэўна, ўсё ж смялейшым трэба быць,
Рашыцца i зрабiць сваё прызнанне.
16.12.1995
1348 ТОК
КАХАННЯ
Ты далонь на далонь мне паклала,
I мiж намi пабег моцны ток,
Нам для шчасця спатрэбiлась мала,
Як пры празе вадзiцы глыток.
Няма лепей ў жыццi адчування,
Вабны ток аб'яднаў разам нас,
I дагэтуль бяжыць ток кахання
Вельмi моцны, як быў ў першы раз.
Варта толькi цябе дакрануцца
Да грудзей цi да губ, цi да рук,
Не паспееш яшчэ азiрнуцца,
Ток стварыў электрычны ланцуг.
I бяжыць любы ток, не сцiхае,
Не знiжаецца патэнцыял,
Калi разам ён нас аб'яднае,
Хутка знiкне бясследна напал.
Паўтараецца ток хай упарта,
Бо з каханнем так хораша жыць!
Мець бясконца напружанне варта,
Ток кахання хай вечна бяжыць!
25.01.1996
1383 ШЛЯХ У
СТАЛАСЦЬ
«Да пабачэння!» – школьныя
гады,
Апошнi школьны вальс нас раз'яднае,
Павек цяпер мы сёстры i браты,
Хоць сёння развiтанне нас чакае.
Пранеслася стралою плынь гадоў,
Яшчэ нядаўна селi мы за парты,
Час сталасцi, нарэшце, к нам прыйшоў,
Нам па семнаццаць – сталы ўзрост, не жарты.
Нам школа веды для жыцця дала,
Характар гартавалi тут i сiлы,
I першая любоў ў душу прыйшла,
I для палёту набывалi крылы.
Юнацтва нашы светлыя гады,
Падводзiць школьны вальс пад iмi рыску,
Запомнiм сваю школу назаўжды,
Пяшчотную i любую калыску.
«Да пабачэння!» – школе
гаварым,
Сваё юнацтва ў ёй мы пакiдаем,
Яно мiнула хутка, нiбы дым,
У сталасць шлях працяглы адкрываем.
7.02.1996
1562 ПЕРШЫ
ЎРОК
Я за ёй назiраю здалёк,
Заўжды гордая, нiбы царыца,
Ды насустрач зрабiць толькi крок
Не магу я пакуль што рашыцца.
У адным вырасталi двары,
Разам ў розныя гульнi гулялi,
А цяпер дачакаўся пары,
Што амаль незнаёмымi сталi.
На яе я бясконца гляджу,
I пяшчоту ў душы адчуваю,
Як я ёй аб каханнi скажу,
Нават ў думках яшчэ не ўяўляю.
Якi цуд нарабiла вясна!
Кроў у скронях ўсхвалёвана б'ецца,
Можа буру адчуе яна,
I на позiрк ласкава ўсмiхнецца?
Самы першы ў каханнi урок,
У душы ўзнёслы ўздым адчуваю,
Вельмi цяжкi, але зраблю крок
I прызнаюсь: «Пяшчотна кахаю!»
28.08.1996
1609 ЛЮБОЎНАЕ МОРА
Час кахання цудоўны, жаданы
Ўпершыню ў маё сэрца прыйшоў,
Ад любоўнай пяшчоты – як п'яны,
Пра каханне сказаць – няма слоў.
Свет каханне змяняе адразу,
Не пазнаць ў час цудоўны сябе,
Губы шэпчуць адзiную фразу:
«Я кахаю, кахаю цябе!»
Ў сэрцы радасць бушуе прыгожа,
Дзяўчат многа, ды вабiць адна,
Наглядзецца мой позiрк не можа,
Бо яна – маладая вясна.
Мёд кахання, яго асалода
П'янiць, як ад старога вiна,
Каштаваць мне мёд вабны ахвота,
Хаця б чарачку выпiць да дна.
Ад кахання i радасць, i гора,
Калi мёд не прыходзiцца
пiць,
Ды ступiў крок ў любоўнае мора,
Прыйдзе час мёду ў кубак налiць.
21.09.1996
1698 РАННЯЕ
КАХАННЕ
Каханне ў душы маладой саспявае,
Спантанна, калi не чакаў,
Ды кожны каханне упарта хавае,
Як быццам ганебна украў.
Бо здзек над каханнем заўжды чыняць людзi,
Што iх на шлях кепскi вядзе?
Спакой закаханым не быў i не будзе,
Няма iм прытулку нiдзе.
Каханне прачнулась ў душы вельмi рана,
Не будзе ад шчасця бяды,
Калi душа спiць, значна болей загана,
Бо марна збягаюць гады.
Кахаюць узнёсла i радасна дзецi,
Бо радасць – каханне ў душы.
Што здатна быць лепш яго цуду на свеце?
Каханым складаюць вершы.
Пазнаў хто ў дзяцiнстве чароўнасць кахання,
Пяшчотна кахае ўвесь час,
Ды горка, калi зацягнулась чаканне
I кволы агонь душы згас.
12.10.1996
1833
НЕЗАБЫЎНАЕ ЮНАЦТВА
Шмат гадоў пранеслася iмклiва,
Ды юнацтва – незабыўны час,
Забываць юнацтва немажлiва,
Бо яно каштоўнае для нас.
У жыццi дарослым радасць рання,
I палёт на крылах ўвышыню,
Час цудоўны першага кахання,
Кожнаму як радуешся дню.
Вабны час бясконцага шукання,
Калi мары светлыя ў жыццi,
Клiча ў шлях на шчасце спадзяванне,
Дар цудоўны хочацца знайсцi.
Для душы няма чароўней стану:
Бруду – анi-нi, адна
краса,
Бо не зведаў подлага падману,
Бо душою чысты, як раса.
Не забыць юнацтва мне нiколi,
Яно мора радасцi дало,
Але нават мора – не даволi,
Ўраз юнацтва, як мiраж, прайшло.
18.11.1996
1974 ВЯСНА
КАХАННЯ
Сэрца мне вясна хвалюе зноў,
Зiмнi смутак зняла, як рукою,
Першы цвет, як першая любоў,
Нельга ад яго знайсцi спакою.
Прыгажэйшым стаў навокал свет,
Ад красы заўжды мякчэюць душы,
Вiшнi вабны выкiнулi цвет,
Як нявесты, ў белых строях грушы.
Радуе прыроды навiна,
I блакiт нябёс, i ззянне сонца,
Дорыць цуд чароўная вясна,
Ды не можа доўжыцца бясконца.
Дастаткова у вясны украс,
Лёс дае цудоўную нагоду
Марна не згубiць чароўны час,
Майскага напiцца ўдосталь мёду.
Прыйдзе i наступная вясна,
Невялiкi тэрмiн развiтання,
Толькi у жыццi яна адна,
Вясна майго першага кахання.
7.03.1997
2497 МЕСЦА
НА ЗЯМЛI
Цi ёсць такое месца на Зямлi,
Каб сэрца, як паходня, моцна грэла?
Абавязкова ёсць яно, калi
Юнацкае каханне там саспела.
Яго нiяк нiколi не забыць,
Ўсплываюць успамiны без замiнкi,
Прыемна месца на Зямлi любiць,
Куды вядуць юнацкiя сцяжынкi.
Бо самае прыгожае – яно,
Хаця iначай ўсё на самай справе,
Бяжыць многасерыйнае кiно,
Усё жыццё сеанс iдзе ў уяве.
Няма цудоўней месца на Зямлi,
Калi шукаць – пустое спадзяванне,
Лепш, дзе гады юнацкiя прайшлi
I дзе саспела першае каханне.
29.03.1998
2505 ЗIМОВЫ
СМУТАК
Каханне першае прыйшло
Знянацку, нiбы дождж асеннi,
I смутку – быццам не было,
Ў душы цудоўныя iмгненнi.
Iмгненнi дорыць мне яна,
Адчуць прыемна хваляванне,
Бо прыгажосць яе – вясна,
Узiмку спее хоць каханне.
Ды ёсць падстава для тугi,
Каханне кепска выбiрае,
Ёй падабаецца другi,
Яна ужо яго кахае.
I скончылась мая вясна,
Бо сталi iншымi умовы,
Душу маю, амаль да дна,
Напоўнiў смутак зноў зiмовы.
31.03.1998
3026 ЮНАЦКАЕ
КАХАННЕ
Палаў чырвоны ўсход i гаслi зоркi,
Жадання не было iсцi дамоў,
Бо мы яшчэ не скончылi гаворкi
Пра нашу непаўторную любоў.
Прайшла пара наiўнага юнацтва,
Калi каханне зведаць удалось,
Ў iм не было нi кроплi святатацтва,
Яно святое, нiбы маладосць.
Пасля былi iнакшыя усходы,
I зоркi гаслi ў небе, як раней,
Ды не было шчаслiвейшай нагоды:
Юнацкае каханне ўсiх мiлей.
26.02.1999
3543 ПЕРШЫ
РАЗ
Калi пацуцце у душы прачнецца
I моцна сцiсне грудзi, як гара,
На любую нiяк не наглядзецца,
Ў жыццё прыйшла найлепшая пара.
Дзiцячае каханне – як святое,
Няма ў iм бруду, але шмат красы,
Яно для сэрца вельмi дарагое,
I чыстае, як кропелька расы.
Дзяўчынкi яшчэ цалкам не жанчыны,
Але пачуцце здатны выклiкаць,
Прыемныя, як казка, успамiны,
Цудоўна першы раз ў жыццi кахаць.
10.01.2000
3544
НАТУРАЛЬНА
Кахаць ў дзяцiнстве – натуральна,
Таксама, есцi як i пiць,
Ды лiчаць – шчасце амаральна,
Аб дзiве нельга гаварыць.
Чытаць, лiчыць у школе вучаць,
Шмат ведаў можна атрымаць,
Ды поўны невук будзе вучань,
Як не навучыцца кахаць.
Навошта розныя навукi,
Як шчасця нельга адшукаць?
Жыццё ператварыцца ў мукi,
Як не навучышся кахаць.
10.01.2000
3718
ДЗIВОСНАЯ ВЯСНА
У думках вёсны я перабiраю,
Ды шэрыя яны ўсе, як адна,
Нарэшце, адчуваю, што кахаю,
Прыйшла ка мне дзiвосная вясна.
Бо радасцю запаланiла грудзi,
I сонца ззяе для мяне ярчэй,
Прыветлiва ўсмiхаюцца ўсе людзi,
I кроў здаецца значна гарачэй.
Я першы раз каханне адчуваю,
I ў сэрцы яго з радасцю нашу,
А губы самi шэпчуць: «Я кахаю»,
I шчасце мне запоўнiла душу.
22.03.2000
3992
ШКОЛЬНАЕ КАХАННЕ
Калi ў жыццi пачнецца толькi ранне,
Ў душы рамантык кожны i паэт,
У час юнацкi школьнае каханне
Дарослага жыцця адкрые свет.
Адна з усiх мiлей душы дзяўчынка,
Яе пабачыць хочацца штодня,
Дзiцячае каханне, як расiнка,
Цнатлiвая ў iм толькi чысцiня.
Шмат ведаў даць падлетку здатна школа,
Але, ў жыццi бяды каб не пазнаць,
Павiнна у каханнi быць аснова,
Бо толькi ў школе вучацца кахаць.
20.07.2000
4067 ПЕРШАЯ
ВЯСНА
Забудуцца i боль, i
асалода,
Сцiрае ўсё, як быццам гумкай, час,
Але, калi здараецца нагода,
Былое, нiбы ява, ўзнiкне ўраз.
Гадамi запарушана карцiнка,
Майго кахання першая вясна,
Ды ўспомнiцца, як стрэнецца дзяўчынка,
Такая ж, як тады была яна.
10.08.2000
4268
ВОДБЛIСКI
Адпалалi у душы пажары,
Ды не згас у шэразе падзей
Дзiўны водблiск ад ружовай мары,
Жыць з iм i прыемней, i святлей.
Больш няма на шчасце спадзявання,
Шлях жыцця суровы i круты,
Водблiскi ад першага кахання
Саграваюць сэрца праз гады.
2.10.2000
4444 ХАЛОДНЫ
ЛЁД
Заззяла яркае святло,
Ёсць для душы свае законы,
Каханне ранняе прыйшло,
Яно не церпiць забароны.
Я п'ю яго цудоўны мёд,
Менш асалоды з кожным годам,
Праз час ў душы халодны лёд
Ужо застанецца на потым.
3.11.2000
4453 ПЕРШЫЯ
КРОКI
Прыйшло ка мне каханне незнарок,
Iду цяпер ў нязнаную краiну,
Раблю яшчэ свой толькi першы крок,
Дзiцячы час я за спiной пакiну.
Юнацтва пачынаю светлы шлях,
Заходжу ў храм чароўны i высокi,
З натхненнем ў сэрцы, радасцю ў вачах
Я першыя раблю ў каханнi крокi.
5.11.2000
4530
НЯЗГАСНЫЯ
Сцiрае памяць незнарок былое,
Зусiм яго, як быццам, не было,
I нават сэрцу вельмi дарагое
Няўмольны час ператварае ў тло.
Але жыве ў ёй першае каханне,
Калi была у кветках ўся зямля,
Нязгасныя, як палкае жаданне,
Каханнi, што адбылiся пасля.
13.11.2000
5388
ВЯСНОВЫЯ ДАЖДЖЫ
Вясна, дажджы заплакалi бясконца,
А хочацца, каб ў квеценi садоў
Ласкава i пяшчотна, нiбы сонца,
Душу сагрэла першая любоў.
29.03.2001
5415 ПЕРШЫЯ
КРОКI
Вясна, блакiт i белыя аблокi,
Як iзумруд, зялёная трава,
Я першыя раблю ў каханнi крокi,
I круцiцца ад шчасця галава.
1.04.2001
5741 ВЕСТАЧКА З ЮНАЦТВА
Каханне не мiнае без слядоў,
I часам здатна за душу кранацца,
Яе пяшчотай абагрэла зноў
Мне вестачка з далёкага юнацтва.
11.05.2001
5967 ВЯСНОВЫ
ГРОМ
Як гром вясновы, першае каханне
Душу хвалюе шчасцем зноў i зноў,
Пайшло ў нябыт зiмовае чаканне,
Наперадзе пяшчотнасць дзiўных слоў.
11.06.2001