Анатолій Балуценка
2923 ПАДАРАК
Каханне не пытаецца: «За што?»
Плюсы i мiнусы не вызначае,
Без логiкi, як быццам бы лато,
Каханую з мiльёнаў выбiрае.
Таму яго высокая цана.
Каханая! Мець шчасце можна з ёю,
На цэлым свеце толькi ёсць адна,
Душу зрабiць што здатна трапяткою.
Як доля шанс такi ў жыццi дае,
Што шчасце цалкам напаўняе грудзi,
Паслухаць трэба ўважлiва яе,
Другога шансу можа больш не будзе.
Яно заўжды падобна на лато,
Бо логiкi ў каханнi i не трэба,
Калi свой шанс не выкарыстаў хто,
Хай ведае: любоў – падарак неба.
8.01.1999
2990
ПРЫРОДНАЯ ПЛЫНЬ
Каханне – нiбы лёгкае вiно,
Ды галаву заўжды закруцiць дужа,
Людзям яно прыродаю дано,
Знаходзiць жонку каб сабе цi мужа.
Але п'янець не трэба ад вiна,
Таму, як падыход не будзе тонкi,
Каханне пройдзе хутка, як вясна,
Не знойдзецца нi мужа, анi жонкi.
Пяшчотным у каханнi лепей быць,
Як галава закружыцца праз меру,
То сэрцу любасць прыйдзецца згубiць,
Каханне прападзе ад недаверу.
Хай будзе лёгкi хмель у галаве,
Душу узлёт натхнення не пакiне,
Каханне цiха к фiнiшу плыве,
Не трэба падганяць прыроднай плынi.
14.02.1999
3088 ШЛЯХ
КАХАННЯ
Хвалюе, як наркотык, кроў
Не дзея, а яе чаканне,
Не бессаромная любоў,
А платанiчнае каханне.
Калi шмат крокаў да мэты,
Яна – як мара залатая,
Але на фiнiшы заўжды
Ў каханнi ўзнёслае знiкае.
Таму нялёгка выбiраць,
Калi iдзеш кахання шляхам:
Ў душы пачуцце разбураць
Цi цешыцца цудоўным гмахам?
4.04.1999
3090 ВЯЛIКI
ЦУД
Вялiкае дзiва здарылась,
У цемры не трэба блукаць,
Як ранак, душа засвяцiлась.
Якi цуд вялiкi кахаць!
Як быццам адкрылiся вочы,
Бо дзiва не бачыў раней,
Цяпер любы вобраз дзявочы
Стаў сэрцу блiжэй i радней.
Чакаю з трывогай адказу,
Бо сэрца сумненне шкрабе,
Адну запаветную фразу:
«Таксама кахаю цябе».
5.04.1999
3100 СЛОВЫ
КАХАННЯ
Бачыць я часцей цябе хачу,
Сэрца замiрае ад чакання,
А калi пабачу, то маўчу
I свайго саромлюся кахання.
Так што-небудзь хочацца сказаць!
Ды не вельмi лёгка знайсцi тэму,
Можна шмат за поспехi аддаць,
Каб рашыць любоўную праблему.
Але веру: зменяцца часы,
I складуцца лепшыя умовы,
Каб не хвалявацца ад красы
I сказаць табе кахання словы.
7.04.1999
3166 СЛОДЫЧ
МЁДУ
Прайшоў час снегавых чорных хмар,
Такi стан выклiкала маркота,
Цяпер ў сэрцы пачаўся пажар,
I прыемнасць даруе спякота.
Ў халады цяжка сэрцу чакаць,
Бо душа пакрываецца лёдам,
Ды, калi прыйдзе час пакахаць,
Ўсё здаецца ўжо лiпеньскiм мёдам.
За цудоўны i казачны дар
Шчыра дзякаваць трэба прыроду,
Бо запальвае ў душах пажар
I для цела дае слодыч мёду.
7.05.1999
3174 СМАК
МЁДУ
Салодкая, як мёд, малiна,
Але згнiе праз нейкi час,
Кiслей, чым воцат, журавiна,
Ды не псуецца яна ўраз.
Малiну хто благую любiць?
Зусiм няма такiх людзей,
А журавiны час не згубiць,
Яны стаць здатны саладзей.
Занадта палкае каханне
Не ў змозе слодыч зберагаць,
А журавiнам збераганне
Праз час смак мёду здольна даць.
8.05.1999
3197
КАШТОЎНЫ ДАР
Можна грудзi цi вусны любiць,
Або сцёгнаў крутыя пагоркi,
Лепей лепшае разам здабыць,
Як бывае заўжды ў кiназоркi.
Няма лепшым iмкненням мяжы,
Шмат вымог да жаночага цела,
Але лепш дабрыня у душы,
Каб пяшчотай душа зiхацела.
Добра мець стан прыгожы i твар,
Ды для шчасця красы вельмi мала,
Бо ў каханнi каштоўнейшы дар,
Каб душа прыгажосць вылучала.
23.05.1999
3279 РАЗЛIК
Не дарэчы ў каханнi разлiкi,
Як душа пачынае гарэць,
Мы тады, як i продак наш дзiкi,
Не у стане сябе зразумець.
Вабiць часам ў каханнi прынада,
Спакушае часова, пакуль,
Дзе разлiк – там душэўная здрада,
Ад кахання у вынiку – нуль.
Ды заўсёды кахаць будуць людзi,
Хто душой быць халодным не звык,
Там агонь саграваць будзе грудзi,
Дзе ў разлiк не бярэцца разлiк.
2.07.1999
3298 ЗМЕНА
РЭАЛЬНАСЦI
Салодкiя цяпер прыходзяць сны,
Яны – як нагарода за чаканне,
Заўсёды каляровыя яны,
I смак, i колер iм дае каханне.
Часцей ружовы колер бачу ў снах,
I слодыч толькi травеньскага мёду,
Прыемны для душы кахання шлях,
Узнёсласць ён дае i асалоду.
I ява адчуваецца, як сон,
А ў снах усё заўжды iдзе выдатна,
Хоць колер чорны, смак – нiбы лiмон,
Рэальнасцi змянiць каханне здатна.
16.07.1999
3473 МОЦ
КАХАННЯ
Ўсё здатны зруйнаваць няўмольны час,
Бо для яго не пiсаны законы,
Але бывае так не кожны раз:
Мацней праз час становяцца бетоны.
Сталь нават пакутуе ад iржы,
На моц яе – пустое спадзяванне,
Ёсць рэчы, для якiх няма мяжы,
Магутней з часам здольна стаць каханне.
Ад грубасцi яно нясе урон,
У вынiку сканчаецца бядою,
Мацней каханне будзе, чым бетон,
Як толькi напаўняць яго красою.
30.11.1999
3541 БОСКIЯ
ДАРУНКI
Дакранулiсь вусны вуснаў трохi,
I заззяў цудоўны яркi нiмб,
Пацалункi выдумалi богi,
Каб мог iмi поўнiцца Алiмп.
Розныя бываюць пацалункi,
Лепей ўсiх – з каханнем што прыйшлi,
Бо яны, як боскiя дарункi,
Каб жыццё не згасла на Зямлi.
Бо цалуюць, як не маюць змогi
Болей ад пакут душы трываць,
Пацалункi выдумалi богi,
Аб каханнi каб без слоў сказаць.
10.01.2000
3564 ПЕРШЫ
ПАЦАЛУНАК
Як тапалiны пух, снег хутка сцiх,
Мiж хмарак зрэдку выглядалi зоры,
Здавалась, мы з табою удваiх
У белым снежным неаглядным моры.
Мароз, але не змерзлi мы анi,
Бо награвала досыць хваляванне,
Як ў спёку, нам хапала цеплынi.
Яе давала палкае каханне.
Цяпер заўжды, калi iдуць снягi,
Ўспрымаю iх, як добры падарунак,
Бо успамiн для сэрца дарагi:
Наш першы незабыўны пацалунак.
16.01.2000
3610 СВАЯ
ВЯСНА
Вецер, замець, але мрою
Аб вясне не адагнаць,
Пахне ранняю вясною,
Сэрцу хочацца кахаць.
Хоць вясна яшчэ далёка,
Маразы вакол трашчаць,
Ды ў душы, як летам, спёка,
Бо прыйшла пара кахаць.
Ды вясну я не чакаю,
У мяне свая вясна,
Бо пяшчотна ўжо кахаю.
Цi адкажа мне яна?
3.02.2000
3638 ДУХМЯНЫ
МЁД
Любоў падобна сотам з мёдам,
Цудоўны водар, добры смак,
I пакiдаць яе на потым
Не атрымаецца нiяк.
Але найлепшы мёд пячатны,
Дзе ў сотах разам з iм пылок,
Прынесцi асалоду здатны,
Калi зрабiць рашучы крок.
Ў каханнi слодыч ёсць заўсёды,
Каб смак i водар не згубiць,
Раскрыць пяшчотна трэба соты,
Бясконца мёд духмяны пiць.
17.02.2000
3647 ВЯЛIКI
СЭНС
Жыццё не мае сэнсу без кахання,
Iначай немагчыма iснаваць,
Нашчадкаў не падорыць устрыманне,
Адзiны толькi сэнс ў жыццi – кахаць.
Не адшукаць ў каханнi святатацтва,
Яно – парыў узвышанай душы,
Каханне – тэма вечная мастацтва,
I для яе зусiм няма мяжы.
Тысячагоддзi сэнс жыцця шукаюць,
Шукалi жабракi i каралi,
Ды тыя, узаемна што кахаюць,
Вялiкi сэнс жыцця ужо знайшлi.
20.02.2000
3659 ЛЕПШЫ
СВАТ
Прырода – самы лепшы ў свеце сват,
Яна не церпiць нейкага пратэсту,
Як ў нераце, нi ўперад, нi назад,
Калi прырода выбрала нявесту.
Бо у прыроды вельмi моцны клiч,
I лёс вядзе у шлях, нябачны вокам,
Бо наступае волi паралiч,
I да мэты iсцi ўжо цяжка крокам.
Бяжыш, бо ў сэрца стукае набат,
Бо з мараю жаданае спатканне,
Заўсёды самы лепшы ў свеце сват –
Вялiкае пяшчотнае каханне.
23.02.2000
3666 IНТЫМ
Каханне – рэч iнтымная да болю,
Яно амаль заўжды – дзiця начэй,
Сваiм пачуццям нельга даваць волю,
Як побач вельмi шмат чужых вачэй.
Спаткаецца цудоўная нагода,
Закруцiцца ад шчасця галава,
Памочнiк добры – дзiўная прырода,
Бо крокi скрые мяккая трава.
Каб нас не чуць, спявае песню вецер,
I хваля б'е пад берагам крутым,
Не бачыць каб, схiляе верба вецце,
Ў каханнi вабны трэба мець iнтым.
29.02.2000
3670 КАХАННЕ I НЯНАВIСЦЬ
Шмат розных падыходаў ў выхаваннi,
Бо погляды у кожнага свае,
Не здатна сапсаваць душу каханне,
Нянавiсць яе толькi сапсуе.
Каб пакахаць – падручнiкаў не трэба,
Не шкодзяць нi раманы, нi кiно,
Бо гены для пачуцця – тая глеба,
Дзе вырасце каханне ўсё адно.
I што б не гаварылi пурытанi,
Нiбы каханне сапсуе мараль,
Душы пяшчоту здатна даць каханне,
Нянавiсць некаханне дасць, на жаль.
3.03.2000
3681
ВЯСНОВАЕ КАХАННЕ
Вясной няма нi смутку, нi пакут,
I дрэва лiст зялёны распускае,
На сонцы ззяе вабны iзумруд,
Карона шаты дзiўныя ўтварае.
Ды ўвосень пачынае вецер свiст,
Пагода стане зябкай i суровай,
Спадае без затрымкi жоўты лiст,
Карона застаецца цалкам голай.
Але не трэба горка слёзы лiць,
Бо вернецца дзiвоснае жаданне,
I можна будзе зноўку палюбiць,
Прыемна мець вясновае каханне.
7.03.2000
3682
ДЗIВОСНЫ ЧАС
Тваёй красою паланёны,
Пачуццi не магу стрымаць,
Такiя у жыцця законы,
Прыйшоў дзiвосны час кахаць.
Красунь душа перагартае,
Ўсё не па густу цi не лёс,
I вось знайшлась, нарэшце, тая,
Якую выпадак прынёс.
Вясна, зазелянелi клёны,
Прыгрэла сонейка зямлю,
А я шчаслiвы, бо ўлюбёны,
Цябе на ўсё жыццё люблю.
7.03.2000
3684 РУЖЫ НА ШЛЯХУ
Калi кахаеш – знiкнуць перашкоды,
Забудзеш сум i горкую тугу,
Бо лёгка па жыццi iсцi заўсёды,
Каханне ружы сыпле на шляху.
Ўзлятаць ў паветра, хоць не даў Бог крылы,
Здаецца мне, без цяжкасцей магу,
I лёс стае таму бясконца мiлы,
Каханне ружы сыпле на шляху.
Няма на свеце лепшай асалоды,
Кахаю i не бачу ў тым граху,
Хоць ад калючак могуць быць нягоды,
Каханне ружы сыпле на шляху.
8.03.2000
3689 ЗАЎЖДЫ
АДНУ
Непрыгожы, хай гаворыць хтосьцi,
Але ён адну мяне жадаў,
Мне не трэба мора прыгажосцi,
Толькi каб мяне заўжды кахаў.
Без асветы, кажуць мне сяброўкi,
Ды затое робiць безлiч спраў,
Хопiць яму сціплай
падрыхтоўкi,
Толькi палка каб мяне кахаў.
Небагаты, шэптам кажуць людзi,
Бо амаль нiчога не прыдбаў,
Прыйдзе час, i ўсё яшчэ набудзе,
Толькi вечна каб адну кахаў.
11.03.2000
3694
ЗВАНОЧАК ШЧАСЦЯ
Заспяваў ў душы званочак шчасця,
Шчодра льецца музыка без слоў,
Знiклi i нягоды, i напасцi,
Бо прыйшла пяшчотная любоў.
У кахання светлая прырода,
Час узнёслых i высокiх мар,
У душы цудоўная пагода,
I блакiт бясконцы замест хмар.
Музыка ў душы бясконца льецца,
Радасць шчасця поўнай меркай п'ю,
Сэрца толькi незвычайна б'ецца,
Пэўна, па-сапраўднаму люблю.
12.03.2000
3740
ШЧАСЛIВЫ ЛЁС
Раве за шыбай вецер, нiбы звер,
А нам з табой утульна, як нiколi,
Бо ёсць у нас пяшчота i давер,
Для шчасця цалкам гэтага даволi.
Б'е ў шыбы, нiбы ашалелы, снег,
Але не замiнае нам навала,
Твой шчыры звонкi i лагодны смех
Да шчасця дадае яшчэ нямала.
Лютуе моцна студзеньскi мароз,
Мяцелiца i ветру завыванне,
Спаткаў нас добры i шчаслiвы лёс,
Бо грэе душы палкае каханне.
29.03.2000
3750 ДАРАГОЕ
ШЧАСЦЕ
Прыйшла вясна – дзiвосны цуд прыроды,
Кахання i пяшчоты дзiўны час
Не толькi Богам дан для асалоды,
А каб нiколi шлях жыцця не згас.
Ствараюць сем'i ў гэты час жывёлы,
Ўбiраецца у кветкi цалiна,
Ды чалавек завёў парадак новы,
Калi кахае – для яго вясна.
Хаця вясной заўжды вастрэй жаданне,
Ды ўзiмку не знiкае ад нягод,
Жыве ў душы пяшчотнае каханне,
Як шчасце дарагое, круглы год.
2.04.2000
3781 БЫЛОЕ
КАХАННЕ
Хоць пачуцце палкае прайшло,
Не ператварылася у зданi,
Бо яно рэальнасцю было,
Шчасцем адчувалася каханне.
Час цудоўным быў i залатым,
Хай зусiм каханне прагарэла,
Ды не знiкла цалкам, нiбы дым,
Бо душу цяплом пяшчотным грэла.
Хай каханне лiчыцца былым,
Сэрца мiлы вобраз не пакiнуў,
Бо заўсёды радасны уздым
Адчуваю зноў ад успамiнаў.
20.04.2000
3824 МАЛАДОЕ
КАХАННЕ
Прыгожае, як цвет садоў, каханне,
Але бясконца не цвiтуць сады,
Цвет ападзе, прыйдзе расчараванне,
Адразу цi праз доўгiя гады.
Спачатку вабiць белы цвет багаты,
Ды паступова блякне прыгажосць,
Гады у гэтым толькi вiнаваты,
Як цвет садоў, праходзiць маладосць.
Хай маладосць знiкае назаўсёды,
Як ад кастра былога шызы дым,
Каб не рабiць цвiценню перашкоды,
Быць у каханнi трэба маладым.
12.05.2000
3826
СОНЕЧНЫ ДЗЕНЬ
Радасна як пачынаецца дзень!
Ён значна лепш цёмнай ночы,
Бо сагравае пяшчотай прамень,
Кожны цяпло мець ахвочы.
Але прыемней дзень ясны заўджы,
Толькi аб iм мае мары,
Цяжка, калi у душы праз гады
Не разыходзяцца хмары.
Радасць ў душы ад пяшчоты сяброў,
Трэба iх мець намагацца,
Толькі даць крылы у змозе любоў,
Каб у нябёсы падняцца.
14.05.2000
3933
ТАЯМНIЦЫ НОЧЫ
Прыгажосць такая не прыснiцца:
Цытрусаў мiльёны ўвышынi!
Ноч свае адкрыла таямнiцы,
Хоць руку да зорак працягнi.
Ды няўмольна гасiць ранак зоркi,
Як заззяе сонечны прамень,
Пра красу ужо няма гаворкi,
Бо зусiм не бачны зоркi ўдзень.
Ад красы заўсёды хваляванне,
Назаўжды яго каб зберагчы,
Каб не згасла палкае каханне,
Няхай ззяюць зорачкi ўначы.
3.07.2000
3943 ВУЧЫЦЦА
КАХАЦЬ
I зараз свята ёсць Iван Купала,
Не страцiлась праз тысячу гадоў,
Дзяўчына цераз вогнiшча скакала,
Каб цела паказаць для юнакоў.
Каханых сабе моладзь выбiрала,
Без плацця, без вэлюму, без вянца,
Iх ночанька купальская вянчала,
Жыццё прайсцi каб разам да канца.
Язычнiкаў паганцамi назвалi,
Ды водгалас ад веры той не сцiх.
Але прыгожа як яны кахалi!
Кахаць вучыцца трэба нам у iх.
6.07.2000
4039 ДОЎГIЯ
НОЧЫ
Як вельмi да ласкi жаданай ахвочы,
I сэрца аб ёй забалiць,
У чэрвенi надта кароткiя ночы,
Што некалi нават любiць.
У снежнi заўжды занядбаная праца,
Бо дзень прабягае хутчэй,
Ды часу ёсць досыць, каб палка кахацца,
Няма лепей доўгiх начэй.
2.08.2000
4060 ТАНЧЭЙ
АДЧУВАННЕ
Ўначы выдатна чутны кожны гук,
Бо ноч пачуццi вельмi абвастрае,
Здаецца, чутна, як снуе павук,
Або праз брук травiнка прарастае.
Хоць бачна надта кепска без святла,
Але танчэй затое адчуванне,
Калi да закаханых ноч прыйшла,
I бачнае, i чутнае каханне.
8.08.2000
4079 ЗОРКА
ВЕНЕРА
У золаце цудоўных зорак неба,
Ўсiх позiркам адразу не крану,
Для прыгажосцi iх багата трэба,
Ды выбiраю лепшую, адну.
Бо ёй пяшчоты болей i даверу,
Яна глядзiць ласкава на Зямлю,
Знаходзяць i сярод дзяўчат Венеру,
Прызначаны ёй словы: «Я люблю!»
13.08.2000
4132
НАДВОР'Е ДЛЯ ЗАКАХАНЫХ
Кусае, як сабака, злы мароз,
I вецер, як шалёны, нема вые,
Зiмовы час бяду з сабой прынёс,
Днi цяжкiя насталi i благiя.
Але калi каханне грэе кроў,
Надвор'е – радасць, а не перашкода,
Мароз i вецер хай лютуюць зноў,
Яны для закаханых – нагарода.
28.08.2000
4145 РАДАСНА
I ТРЫВОЖНА
Бяру цябе пад руку асцярожна,
Iду з табою побач крок у крок,
I радасна адразу, i трывожна,
Па мне бяжыць кахання моцны ток.
Як грэе ток, ўсiм целам адчуваю,
Ды не магу нiяк яго суняць,
Бо першы раз руку тваю сцiскаю,
Трывожна, хаця радасна, кахаць.
3.09.2000
4259 ГЛЫТКI
ШЧАСЦЯ
Дожджык моцна б'е па парасону,
Лепей бы нiколi ён не сцiх,
На цябе гляджу, як на iкону,
Схоў цяпер адзiны на дваiх.
Шчыльна мне з табой стаяць цудоўна,
Шчасце п'ю я за глытком глыток,
Сэрца толькi стукае няроўна,
I па мне бяжыць кахання ток.
30.09.2000
4272 ЛЕБЕДЗЬ ЦI КАРШАК?
Цудоўная у лебедзя фiгура,
I шыя яго – лепшая з адзнак.
Хоць выглядае шэра i панура,
Але якую мае моц каршак!
Хоць прыгажосць – мэта
жаночай мары,
Ды каб не зведаць роспачы i мук,
Мужчыну лепей выбраць не па твары,
А па душы i сiле добрых рук.
3.10.2000
4322
ВЯСНОВАЯ ЛЮБОЎ
Вясна цудоўна, ды нядрэнна восень,
Хаця зiма чакае на мяжы,
Калi у сэрцы, як вясною, просiнь,
Калi, як летам, сонейка ў душы.
Не страшна i зiмовая завея
Пад завыванне жудасных вятроў,
Калi душу натхненнем моцна грэе
Яшчэ дасюль вясновая любоў.
15.10.2000
4325
СКРЫЖАВАННЕ ЛЁСАЎ
Былi зусiм асобнымi шляхi,
I рознымi былi перакананнi,
Душа балела цяжка ад тугi,
Ды лёс звёў разам нас на скрыжаваннi.
Цяпер на свет па-iншаму гляджу,
Усё навокал у цудоўным ззяннi,
Узняў да неба лёс маю душу,
Бо шчасце прыхавана у каханнi.
15.10.2000
4406 ЗАХАД
СОНЦА
Сонейка на захадзе не грэе,
Хоць пякло няшчадна цэлы дзень,
Небакрай цудоўна ружавее,
Але страцiў моц сваю прамень.
Калi здатна моцна грэць каханне,
То дарэмна нельга бавiць час,
Не прыйдзе ў жыццi другое ранне,
Скоцiцца на захад сонца ўраз.
29.10.2000
4407 КАХАННЕ
– ПТУШКА
Сябе прымусiць нельга пакахаць,
Каханне прыйдзе, нiбы непазбежнасць,
Але i сiлай нельга утрымаць,
Каханню люба толькi незалежнасць.
Каханне – птушка, ёй няма мяжы,
I невядомы шлях яе палёту,
Але яно саспее у душы,
Калi сустрэне ласку i пяшчоту.
29.10.2000
4427
СТРУМЕНЬ ЛЮБВI
У глыбiню вачэй гляджу,
Яны – чысцюткая крынiца,
Хвалююць сэрца i душу,
Ад прагi хочацца напiцца.
Яе струмень ў душу бяжыць
I смела адчыняе дзверцы,
Хачу з яго бясконца пiць,
Любоў палае моцна ў сэрцы.
1.11.2000
4493
ЧАРОЎНАЯ ДАРОГА
Мой раннi сум стаў позняй асалодай,
Рассеялась вячэрняя iмжа,
Прыйшло каханне з дзiўнаю пяшчотай,
Узнёслым стала цела i душа.
Здабыў i хваляванне, i трывогу,
Ад дум салодкiх ноччу кепска сплю,
Бо выйшаў на чароўную дарогу,
Iсцi па ёй бясконца я люблю.
9.11.2000
4494 ВЫСОКIЯ
МРОI
Жынчына мрой маiх высокiх,
Я абажаў яе адну,
Яна, як на хвасце сарокi,
Прынесла мне ў душу вясну.
I пераблытала надвор'е,
Вясна бясконцая зiмой,
Заззяла яркае сузор'е
Высокiх, нiбы неба, мрой.
10.11.2000
4497
ВЯСНОВАЯ ПЕСНЯ
Я твой пацалунак вясновы
Ў нялёгкай здабыў барацьбе,
Ты шэпчаш чароўныя словы:
Кахаю, кахаю цябе.
Прыйшло к нам цудоўнае лета,
Ды ў душах квiтнеюць сады,
Вясновая песня не спета,
Няхай гучыць ў сэрцах заўжды.
10.11.2000
4500 ЖАДАНЫ
Пяшчотныя, моцныя рукi,
Агеньчыкi ззяюць ў вачах,
Я чую прыемныя гукi,
Як стукае сэрца ў грудзях.
I палкiя, смаглыя губы,
Нясцерпны запал малады,
I ты мне жаданы i любы.
Мой мiлы, спяшацца куды?
10.11.2000
4505 ШЛЯХ КАХАННЯ
Я з асалодаю гляджу
Ў цудоўны светлы твар
дзявочы,
Кахання шлях ляжыць ў душу
Не цераз сэрца, а праз вочы.
А ў сэрцы – толькi моцны стук
I цуду дзiўнага чаканне,
Без палкiх губ, пяшчотных рук
Няма сапраўднага кахання.
11.11.2000
4531 БЕЛЫЯ
ЖОРАВЫ
Заўжды таму ў каханнi не шанцуе,
Хто хоча ў небе жорава злавiць,
А поспех – на зямлi хто папрацуе,
З рукi сiнiцу здатны пакармiць.
З пяшчотаю сiнiчка усмiхнецца,
З усмешкi нараджаецца любоў,
Нiколi дасягнуць не удаецца
У сiнiм небе белых жоравоў.
13.11.2000
4541 РЭЧЫ I КАХАННЕ
Было заўжды аднолькавым каханне,
Хоць цела прыкрыў зрэбны андарак,
Бо засталося тоесным жаданне,
Як апрануў занадта модны фрак.
Каханне вызначаць не здатны рэчы,
Ў каханнi iм цана – не больш граша,
Бо вабяць губы, грудзi, рукi, плечы,
Ды iншае, i добрая душа.
13.11.2000
4560 ЗОРНЫ
ДОЖДЖ
Зорны дождж, з iм прыемны спатканнi,
Уздымае яго прыгажосць,
Зорны дождж можа быць i ў каханнi,
Калi ў сэрцы гучыць маладосць.
Ды дажджынка – маленькая
знiчка,
Што без следу ў iмгненне згарыць,
Толькi ў зоркi iснуе крынiчка,
Здатна шчасцем яна напаiць.
15.11.2000
4617 АБЫ ШТО
Вядома, можна з'есцi мармелад,
Калi ў патрабаваннi знiзiць мерку,
Ды каб сапраўды быў ад ежы рад,
Лепш з'есцi шакаладную цукерку.
Бо настрой можна толькi папсаваць,
Як нiзкi выбраць для сябе гатунак,
Як абы-што, то лепей не кахаць,
Абы-якi не трэба пацалунак.
22.11.2000
4630 ЦЯПЛО
КАХАННЯ
Ранкам сонца высока, ды холад вакол,
Бо туман моцна грэць замiнае,
Не сагрэе, як вогнiшча, палка любоў,
Як цяпла для душы не хапае.
Даўно сонца прайшло свой спякотны зенiт
I на захад збягае паволi,
Прыгажосць ад яго атрымаў краявiд
I цяпла для кахання даволi.
25.11.2000
4725
ЛЮБОЎНЫЯ ДАЖДЖЫ
Хай шчасце нетрывалае жыве,
Разбурыць вецер снежную завею,
Вазьму твае далонi у свае,
Ад холаду дыханнем адагрэю.
Каб сонейка заззяла, як раней,
Блакiт каб крылы распусцiў над намi,
Каб скончыўся суровы час завей,
Хай стане снег любоўнымi дажджамi.
6.12.2000
4800 СОНЕЙКА Ў ДУШЫ
Застаўся ззаду шлях сапраўднай драмы,
Навошта мець пакуту i тугу?
На сцежцы толькi сонечныя плямы,
I я яшчэ шчаслiвай быць магу.
Прыемна, калi сонца ярка ззяе,
I сцежачка выходзiць да шашы,
Калi агнём каханне сагравае,
Ласкава свецiць сонейка ў душы.
24.12.2000
4904
НЯСПАННЕ
Не спалося зноўку мне да ранку,
Успамiны выклiкалi час,
Як з табою слухалi заранку,
I як знiчкi падалi на нас.
Да спадобы сэрцу успамiны,
Хоць яны – былога мiражы,
Маладосцi любыя карцiны,
Як бальзам цудоўны для душы.
10.01.2001
4939 ЗОРНАЕ
КАХАННЕ
Зорак яркiя манiсты
Свецяць нам ўначы.
Як сваё каханне чыстым
Далей зберагчы?
Каб не стаў яго лёс чорным,
Быў заўжды ў цане,
Не хадзiць лепш полем ворным,
А па цалiне.
15.01.2001
4956
ВЯСНОВЫЯ ЗОРЫ
Ў жыццёвым хвалюючым моры
Знаходжу дакладна свой шлях,
Мне свецяць вясновыя зоры
Ў тваiх незабыўных вачах.
Яны – як маяк пуцяводны,
Святло льюць праз тысячы мiль,
Ты стаў цяпер блiзкi i родны,
I хвалi паклалiся ў штыль.
19.01.2001
5005 ГЛУХIЯ
НЕТРЫ
Спатканне зацягнулася да рання,
Туманы распаўзлiся па зямлi,
Сцяжыначкi пяшчотнага кахання
Мяне ў глухiя нетры завялi.
25.01.2001
5019 ВОЧЫ
КАХАНАГА
Жыццё падарыла мне цуд,
I шлях стаў цудоўным дзявочы,
Ад цемры няма больш пакут:
Мне свецяць каханага вочы.
29.01.2001
5051 ПЕСНI
ПРА ЛЮБОЎ
Травень. Бярозы спяваюць лiстотай
Для маладзенькiх дубоў,
Песнi напоўнены дзiўнай пяшчотай,
Словы у iх пра любоў.
3.02.2001
5073
НАЙЛЕПШАЕ ПАЧУЦЦЕ
Ад спраў натхненне маю i ад слоў,
Бо ззаду засталося лiхалецце,
Бо грэе, нiбы вогнiшча, любоў,
Найлепшае з усiх пачуццяў ў свеце.
6.02.2001
5211
ПРЫГАЖЭЙШЫ
Дубы, як волаты, стаяць,
Ды вабiць моцны i вышэйшы,
Каханых проста выбiраць:
Хвалюе сэрца прыгажэйшы.
1.03.2001
5214
ПАДАРУНАК
Дарую табе неба i лугi,
Шэпт рэчкi, ранкам сонечнае ззянне,
Багацце можа здатны даць другi,
Мой падарунак – палкае каханне.
2.03.2001
5216
ЧАРОЎНАЯ МУЗЫКА
Радасць дае сонечнае ранне,
З iм прыемна сустракацца зноў,
Бо душа спявае пра каханне
Музыкай чароўнаю без слоў.
2.03.2001
5233 ХМЕЛЬ
МЕДАВУХI
Я долю рашуча змяняю,
Больш квас журавiнны не п'ю,
Бо палка i шчыра кахаю,
Бо хмель медавухi люблю.
5.03.2001
5321 ЖАДАНЫ
НЕСПАКОЙ
Хоць кажаш «Не», як песня голас твой,
Лаўлю губамi палкае дыханне,
Прыйшоў да нас жаданы неспакой,
Здараецца заўжды так ад кахання.
17.03.2001
5340 IСКАРКА
Не запалiць запалкай дроў сырых,
Ад iскаркi сухiя загарацца,
Пяшчота ззяе у вачах тваiх,
Агонь ў душы прымусiць закахацца.
20.03.2001
5393 БЕЛАЯ
ГАЛУБКА
Белая галубка, голуб шэры
У блакiце разам з ёй ляцiць,
Трэба мець пяшчоты шмат i веры,
Каб галубку белую любiць.
30.03.2001
5399 ДЗЯКУЮ
ПРЫРОДУ
Сады квiтнеюць, шчасця асалоду
З гарачых вуснаў, нiбы з кветак, п'ю,
I за вясну я дзякую прыроду,
Магчымасць дала мне сказаць: «Люблю».
30.03.2001
5408
ВОГНIШЧА ЎНАЧЫ
Каханне i пяшчоту зберагчы
Заўжды дапамагаюць ночы значна,
Палае зырка вогнiшча ўначы,
А ўдзень яго амаль зусiм нябачна.
31.03.2001
5412 ЗАЛАТЫ
НАРОГ
Араць глыбока к шчсцю або гору?
Душою без аратага знямог,
На сэрцы ты праклала мне разору,
Бо у кахання залаты нарог.
1.04.2001
5456
НЕЧАКАНАЕ КАХАННЕ
Ляглi маршчыны на душу i на чало,
Але цяпер душа, як ў маладосцi,
Ка мне каханне нечаканае прыйшло,
Не ведае, што я кахаю, хтосьцi.
5.04.2001
5497 СВЕТ
КАХАННЯ
Свет кахання, нiбы сонца, яркi,
Ў iм цяпла хапае i святла,
Дорыць ён чароўныя падаркi,
Толькi б сцюжа болей не прыйшла.
11.04.2001
5548 МIЛЫ
СЭРЦУ
Бязмэтна гiнуць матылькi ў агнi,
Бо абгараюць у iх крылы,
Ды ночы вабяць значна больш, чым днi,
Агонь кахання сэрцу мiлы.
17.04.2001
5598
ВЯСНОВАЕ КАХАННЕ
Час вясновы узнёслы якi!
Ў душы плёскаюць хваляй жаданнi,
Заспявалi у кронах шпакi,
Песнi iх аб вясновым каханнi.
21.04.2001
5686
ХМЕЛЬНАЯ ЛЮБОЎ
Свечкамi ўпрыгожылiсь каштаны,
Цвет вясна раскiнула вакол,
Але не ад водару я п'яны:
Хмельная вясновая любоў.
4.05.2001
5712 СЛЯДЫ ПЯШЧОТЫ
Цвiтуць цяпер маёй вясны сады,
Пялёсткаў белы цуд пасля чакання,
Пяшчоты першай вабныя сляды
Перараслi ў сцяжыначку кахання.
8.05.2001
5752 ЖАНОЧАЕ
ШЧАСЦЕ
Шчасце – калi дастаткова ўсяго,
Ззяе усмешка на твары,
Ранкам i ўвечары бачу яго,
Явай становяцца мары.
13.05.2001
5774 ПАВОДКА
Ў маёй руцэ яе рука,
Ад шчасця на душы салодка,
Пачуццяў бурная рака
Мяне панесла, як паводка.
17.05.2001
5793 РУЖЫ
КАХАННЯ
Мiнулi у маёй душы спаўна
Дажджы, вятры, мяцелiцы i сцюжы,
Душу сагрэла сонейкам вясна,
I расквiтнелi ў ёй кахання ружы.
19.05.2001
5798 РАКА
КАХАННЯ
Няма нават астраўка,
Здзейснiлiсь жаданнi,
Паўнаводная рака
У маiм каханнi.
19.05.2001
5861
ДЗIВОСНАЯ ЛЮБОЎ
Iдзем зачараваныя па пожнi,
Квiтучая вясна вярнулась зноў,
Пакуль жывеш, не можа быць апошняй
Дзiвосная чароўная любоў.
29.05.2001
5912 ЦАНА
КАХАННЯ
Усё каханне можна выпiць ўраз да дна,
Каб ўтаймаваць хутчэй ад спёкi прагу,
Але павольнаму каханню больш цана,
Яму аддаць надзейней перавагу.
4.06.2001
5952 МАЛАНКI
ПОЗIРКАЎ
Вясна, няма рамонак, выбраў рэшку,
Маланкi тваiх позiркаў лаўлю
I шчырую прыгожую усмешку,
А вусны самi шэпчуць: «Я люблю».
10.06.2001
5962
ВЫБРАННIЦА ДУШЫ
Буяе радасць без мяжы,
Аб шчасцi ўсё вакол гаворыць,
Калi выбраннiца душы
Усмешку сцiплую падорыць.
11.06.2001
5977 ПАДЗЯКА
Хай падаюць камнi з нябёс,
Няхай ажываюць вулканы,
Ды я буду дзякаваць лёс,
Бо стаў ад кахання, як п'яны.
12.06.2001
5982 ПАДАРАК
Падаркi можна розныя дарыць,
Ды лепшы з iх – душы высокароднасць,
Калi агонь кахання ў ёй гарыць,
I ад яго цяпла iдзе пяшчотнасць.
13.06.2001